Molendijk 2, Nieuwerbrug aan den Rijn

In 1992 is in Valletta (Malta) het Europees Verdrag inzake de bescherming van het archeologisch erfgoed (Verdrag van Malta) ondertekend. Het Verdrag van Malta voorziet in bescherming van het Europees archeologisch erfgoed onder meer door de risico's op aantasting van dit erfgoed te beperken. Per 1 juli 2016 is de Erfgoedwet ingegaan totdat de Omgevingswet in werking treedt. De Erfgoedwet bundelt bestaande wet- en regelgeving voor behoud en beheer van het cultureel erfgoed in Nederland. Onder andere de Monumentenwet is hierin opgegaan. Op basis van de Erfgoedwet zijn mogelijke (toevals)vondsten bij het verrichten van werkzaamheden in de bodem altijd beschermd. Artikel 5.10 lid 1 van de Erfgoedwet stelt namelijk: 'Degene die anders dan bij het verrichten van opgravingen een vondst doet waarvan hij weet dan wel redelijkerwijs moet vermoeden dat het een archeologische vondst betreft, meldt dit zo spoedig mogelijk bij Onze Minister'.

De gemeente Bodegraven heeft de Archeologische verwachtingenkaart Bodegraven-Reeuwijk (RAAP Archeologisch Adviesbureau, RAAP-rapport 2283, 2012). Deze kaart biedt beter dan de Indicatieve Kaart van Archeologische Waarden (IKAW) en de Cultuurhistorische Hoofdstructuur een detailkaart op gemeentelijk niveau. Dit biedt de gemeente een instrument om meer wel afgewogen beleidsbeslissingen te nemen. Daarnaast kan de verwachtings- en beleidsadvieskaart als uitgangspunt dienen voor het naar het publiek uitdragen van het archeologisch potentieel van de gemeente om daarmee het draagvlak voor het cultuurhistorisch onderzoek te vergroten. De archeologische verwachtings- en beleidsadvieskaart verschaft een vlakdekkend inzicht in de verschillende archeologische waarden en verwachtingen in de gemeente, in combinatie met de (paleo)landschappelijke context hiervan.

De volgende afbeelding toont een fragment van de archeologische beleidsadvieskaart van de gemeente Bodegraven-Reeuwijk.

Uit de archeologische beleidskaart blijkt dat het plangebied is gelegen in een gebied met een verschillende archeologische (verwachtings)waarden: AW1, VAW2, VAW3 en AMK-terrein. Het plangebied bevindt zich binnen de zones AW1, VAW2 en VAW3. Er geldt een vrijstellingsgrens in de zone AW1 en binnen het AMK-terrein tot bodemingrepen dieper dan 0,35 m -Mv en groter dan 50 m². Binnen de zone VAW2 is er een vrijstellingsgrens tot bodemingrepen dieper dan 0,40 m -Mv en groter dan 500 m², terwijl dit bij de zone VAW3 geldt voor bodemingrepen dieper dan 0,40 m -Mv en groter dan 25.000 m². Het oppervlak van het plangebied overschrijdt, met uitzondering van de zone VAW3, deze vrijstellingsgrenzen. Een archeologisch onderzoek is daarom vereist.

Er is een archeologisch bureauonderzoek en inventariserend veldonderzoek (ArcheoMedia, nr. A10-074-I, d.d. oktober 2010) uitgevoerd. Hieruit blijkt dat de bodem bestaat uit oever- en crevasseafzettingen (rivierklei- en zand) van de Oude Rijn (Formatie van Echteld) op Hollandveen (Formatie van Nieuwkoop). Dit onderzoek geeft voldoende inzicht in de bodemopbouw. In het uitgevoerde onderzoek wordt geconcludeerd dat archeologisch vervolgonderzoek op de onderhavige onderzoekslocatie niet noodzakelijk geacht wordt. Verder maakt de locatie maakt volgens de Archeologische Monumentenkaart geen deel uit van een gebied met een vastgestelde archeologische waarde. Van de onderzoekslocatie zelf zijn geen waarnemingen of vondstmeldingen geregistreerd.

Gezien het voorgaande is vrijwel uitgesloten dat archeologische waarden in de bodem aanwezig zijn die verloren kunnen gaan bij bodemingrepen in het plangebied. Ter bescherming van eventuele archeologische waarden zijn de dubbelbestemming 'Waarde - Archeologie 4' en 'Waarde - Archeologie 5' opgenomen.

Indien bij eventuele werkzaamheden onverhoopt archeologische vondsten (zogenaamde toevalsvondsten) worden aangetroffen is men conform de Erfgoedwet verplicht deze te melden bij het bevoegd gezag.

 

 

De meest voorkomende vorm van geluidhinder is degene die wordt veroorzaakt door het wegverkeer. Zo stelt de wet dat in principe de geluidsbelasting op woningen de voorkeursgrenswaarde van 48 dB niet mag overschrijden. De voorkeursgrenswaarden is de waarde die zonder meer kan worden toegestaan. Indien nieuwe geluidsgevoelige functies worden toegestaan, stelt de Wet geluidhinder de verplichting akoestisch onderzoek te verrichten naar de geluidsbelasting ten gevolge van alle wegen, met uitzondering van 30 km/uur wegen, op een bepaalde afstand van de geluidsgevoelige functie(s). Indien na akoestisch onderzoek blijkt dat de grenswaarden van de gevelbelasting worden overschreden dient er een ontheffing te worden verkregen via een hogere voorkeursgrenswaarde procedure. De maximale ontheffingswaarde voor nieuw te bouwen woningen in stedelijk gebied is 63 dB.

Op 1 januari 2007 is de Wet geurhinder en veehouderij (Wgv) in werking getreden. Hierin wordt bepaald wat geuroverlast vanwege dierenverblijven van veehouderijen is en in hoeverre sprake mag zijn van geuroverlast bij geurgevoelige objecten als woningen. Vanwege de bouw van een nieuwe woning is dus sprake van het toevoegen van een geurgevoelig object.

Bij het voorbereiden en opstellen van een ruimtelijk plan dienen voor wat betreft geurhinder van veehouderijen tot gevoelige objecten als woningen de volgende vragen te worden beantwoord: 

Op grond van de Wgv dient tussen een emissiepunt van een dierenverblijf waarin melkrundvee wordt gehouden en een geurgevoelig object buiten de bebouwde kom een afstand van 50 m te worden aangehouden. Bij het onderscheid binnen de bebouwde kom/buiten de bebouwde kom gaat het om de ligging van het geurgevoelige object. Of de veehouderij binnen (of buiten) de bebouwde kom ligt, maakt niet uit.

Het aspect bedrijven en milieuzonering gaat in op de invloed die bedrijven kunnen hebben op hun omgeving. Deze invloed is afhankelijk van de afstand tussen een gevoelige bestemming en de bedrijvigheid. Milieugevoelige bestemmingen zijn gebouwen en terreinen die naar hun aard bestemd zijn voor het verblijf van personen gedurende de dag of nacht of een gedeelte daarvan (bijvoorbeeld woningen). Daarnaast kunnen ook landelijke gebieden en/of andere landschappen belangrijk zijn bij een zonering tot andere, minder gevoelige, functies zoals bedrijven.

Bij een ruimtelijke ontwikkeling kan sprake zijn van reeds aanwezige bedrijvigheid en van nieuwe bedrijvigheid. Milieuzonering zorgt er voor dat nieuwe bedrijven een juiste plek in de nabijheid van de gevoelige functie krijgen en dat de (nieuwe) gevoelige functie op een verantwoorde afstand van bedrijven komen te staan. Doel hiervan is het waarborgen van de veiligheid en het garanderen van de continuïteit van de bedrijven als ook een goed klimaat voor de gevoelige functie.

Milieuzonering beperkt zich tot milieuaspecten met een ruimtelijke dimensie zoals: geluid, geur, gevaar en stof. De mate waarin de milieuaspecten gelden en waaraan de milieucontour wordt vastgesteld, is voor elk type bedrijvigheid verschillend. De 'Vereniging van Nederlandse Gemeenten' (VNG) geeft sinds 1986 de publicatie 'Bedrijven en Milieuzonering' uit. In deze publicatie is een lijst opgenomen, met daarin de minimale richtafstanden tussen een gevoelige bestemming en bedrijven. Indien van deze richtafstanden afgeweken wordt dient een nadere motivatie gegeven te worden waarom dat wordt gedaan.

Het belang van milieuzonering wordt steeds groter aangezien functiemenging steeds vaker voorkomt. Hierbij is het motto: 'scheiden waar het moet, mengen waar het kan'. Het scheiden van milieubelastende en milieugevoelige bestemmingen dient twee doelen:

Het fokken en houden van rundvee (SBI: 0141, 0142) valt in milieucategorie 3.2 met een maatgevende richtafstand van 100 m voor geur. De meest nabijgelegen milieugevoelige bestemmingen zijn de burgerwoningen gelegen aan de Molendijk 4 en de Korte Waarder 47. De minimale afstand van het bouwvlak tot deze woningen is respectievelijk 0 m en 230 m.

Voor de burgerwoning aan de Korte Waarder 47 wordt voldaan aan de relevante richtafstand. Overigens wordt het bouwvlak niet uitgebreid in de richting van deze woning.

Het bestemmingsvlak 'Wonen' aan de Molendijk 4 en het bouwvlak van het agrarische bedrijf grenzen aan elkaar. Dit is een situatie die zich al vele jaren voordoet en ook in het vigerend bestemmingsplan als zodanig bestemd is. Gezien de korte afstand van beide functies wordt niet voldaan aan de richtafstand van 100 meter. De vergroting van het bouwvlak vindt plaats in oostelijke richting, verder van de woning vandaan. Daarmee treedt geen verslechtering op ten opzichte van de bestaande situatie. Het aspect geur is maatgevend voor de richtafstand van 100 meter. Vanuit de Wet geurhinder en veehouderij en de gemeentelijke geurverordening wordt voor geur een afstand van minimaal 25 gehanteerd. Aan deze afstand wordt wel voldaan.

Het aspect milieuzonering vormt geen belemmering voor de uitvoerbaarheid van de voorgenomen ontwikkeling.

In de Wet Milieubeheer gaat paragraaf 5.2 over luchtkwaliteit. Deze paragraaf vervangt het Besluit Luchtkwaliteit 2005 en staat ook wel bekend als de ‘Wet luchtkwaliteit’. De Wet luchtkwaliteit introduceert het onderscheid tussen 'kleine' en 'grote' projecten. Kleine projecten dragen 'niet in betekenende mate' (NIBM) bij aan de verslechtering van de luchtkwaliteit. Een paar honderd grote projecten dragen juist wel 'in betekenende mate' bij aan de verslechtering van de luchtkwaliteit. Het gaat hierbij vooral om bedrijventerreinen en infrastructuur (wegen).      

Voor de beoordeling of in de omgeving van het plangebied risicovolle inrichtingen en/of transportroutes gevaarlijke stoffen aanwezig zijn is de risicokaart geraadpleegd. De volgende afbeelding toont een uitsnede van deze kaart:

 

Bij ruimtelijke ingrepen dient rekening te worden gehouden met de natuurwaarden ter plaatse. Daarbij wordt onderscheid gemaakt tussen gebiedsbescherming en soortenbescherming. Gebiedsbescherming kan volgen uit de aanwijzing van een gebied. Wat betreft soortenbescherming is per 1 januari 2017 de huidige Flora- en faunawet samen met de Boswet en Natuurbeschermingswet vervangen door de Wet natuurbescherming (Wnb). Onder de Wet natuurbescherming vervallen de huidige tabellen 1, 2 en 3 waarin de beschermde soorten zijn opgenomen. Tevens zijn er circa 200 soorten niet langer beschermd en worden enkele bedreigde soorten toegevoegd. De soortenbescherming binnen de Wet natuurbescherming is opgedeeld in de volgende beschermingsregimes: Vogelrichtlijnsoorten, Habitatrichtlijnsoorten en andere soorten. Voor alle beschermde soorten geldt een ontheffingsplicht. Het bevoegd gezag (de provincie) kunnen voor de soorten die zijn opgenomen in het ‘beschermingsregime andere soorten’ vrijstellingsbesluit nemen en hierin onderscheid maken tussen meer en minder strikt beschermde soorten.

Daarnaast geldt voor iedereen in Nederland altijd, dus ook los van het voorliggende beoogde ruimtelijke project, dat de zorgplicht nageleefd moet worden bij het verrichten van werkzaamheden. Voor menig soort geldt dat indien deze zorgplicht nagekomen wordt een bepaald beoogd project uitvoerbaar is.

Het plangebied bevindt zich niet binnen of nabij een wettelijk beschermd natuurgebied. In een straal van meer dan 3.000 m zijn geen Natura 2000-gebieden gelegen. Het dichtstbijzijnde gebied dat deel uitmaakt van het Natuurnetwerk Nederland is gelegen ten zuiden van het plangebied en de A12. De afstand tot dit gebied is circa 1.600 m en daarmee ruimschoots voldoende om een negatieve invloed uit te kunnen sluiten. Het dichtstbijzijnde provinciaal bepaalde weidevogelgebied bevindt zich op circa 130 m ten westen van de planlocatie. Gezien de afstand tussen het weidevogelgebied en het uit te breiden bouwvlak is er geen sprake van aantasting van wezenlijke kenmerken en waarden van dit weidevogelgebied.

Er is op basis van artikel 2.7 lid 2 van de Wnb een Wnb-vergunning (zaaknummer 00494742, kenmerk oDH-2017-00095798) verleend. In deze vergunning is, naast legalisatie van het bestaande bedrijf, ook de voorgenomen uitbreiding meegenomen. De beschikte vergunning toont aan dat het bevoegd gezag de wettelijk verplichte passende beoordeling reeds heeft toegepast. Het bevoegd gezag heeft geoordeeld dat de gevraagde activiteit, het exploiteren van een veehouderij en het wijzigen van een stalsysteem, zoals in toelichting hoofdstuk 3 wordt beschreven, geen nadelige gevolgen heeft voor Natura 200O-gebieden. De beoordeling van de aanvraag heeft zich beperkt tot de effecten van stikstofdepositie. Het bevoegd gezag is hierbij op basis van een AERIUS-berekening tot de conclusie gekomen dat er voor de beoogde situatie ten opzichte van de bestaande situatie geen ontwikkelingsruimte benodigd is.

Er is een oriënterend onderzoek naar beschermde flora en fauna (Blom Ecologie b.v., nr. BE/2017/529/n, d.d. 26 januari 2018) uitgevoerd. Daaruit blijkt dat in het plangebied of de directe omgeving daarvan beschermde diersoorten van de Wet natuurbescherming voorkomen. Het plangebied heeft aannemelijk geen essentiële betekenis voor de overleving van soorten die behoren tot het beschermingsregime habitatrichtlijnsoorten, vogelrichtlijnsoorten of overige soorten.

De planlocatie en de directe omgeving hiervan maakt mogelijk deel uit van het foerageergebied van vleermuizen. De beoogde ontwikkeling leidt niet tot aantasting van de kwaliteit van dit foerageergebied. De rugstreeppad (habitatrichtlijnsoort) komt voor in de omgeving van de planlocatie. Verandering van het habitat op de planlocatie kan leiden tot mogelijke vestiging van de rugstreeppad. Maatregelen dienen genomen te worden om bevolking van de planlocatie tijdens de ruimtelijke ontwikkelingen te voorkomen. De planlocatie maakt onderdeel uit van het leefgebied van algemene (broed)vogels, amfibieën, ongewervelden, vissen en zoogdieren. Om negatieve effecten op mogelijke aanwezige broedvogels (enkel watervogels) te voorkomen dient voorafgaand aan de demping van de sloot een controle uitgevoerd te worden naar aanwezigheid van nesten of gewerkt te worden buiten het broedseizoen. De beoogde ontwikkeling leidt tot ingrepen aan het oppervlaktewater. Om onnodige verstoring van algemene vissoorten te voorkomen dient er gewerkt te worden op basis van een vaste werkrichting voor de te dempen sloot. Ten aanzien van algemene zoogdieren en amfibieën geldt de toepassing van de algemene zorgplicht. 

De voorgenomen ontwikkeling leidt niet tot aantasting van beschermde gebieden. De beoogde ontwikkelingen leiden tevens niet tot aantasting van beschermde natuurwaarden indien (1) indien tijdens de demping van de sloot gewerkt wordt op basis van een vastgestelde werkrichting en (2) voorafgaand aan de demping de oeverzones gecontroleerd worden op de (onverhoopte) aanwezigheid van een broedgeval. De aanwezigheid van overige beschermde soorten en hun leefgebied vormen geen bezwaar voor de beoogde ontwikkeling (vrijstellingsbesluit).

De waterhuishouding is van groot belang binnen de ruimtelijke ordening. Door verstandig om te gaan met het water kan verdroging en wateroverlast (waaronder ook risico van overstromingen e.d.) voorkomen worden en de kwaliteit van het water hoog gehouden worden. 

 

Op Rijksniveau en Europees niveau zijn de laatste jaren veel plannen en wetten gemaakt met betrekking tot water. De belangrijkste hiervan zijn het Waterbeleid voor de 21e eeuw, de Waterwet en het Nationaal Waterplan.

De Commissie Waterbeheer 21e eeuw heeft in augustus 2000 advies uitgebracht over het toekomstige waterbeleid in Nederland. De adviezen van de commissie staan in het rapport ‘Anders omgaan met water, Waterbeleid voor de 21e eeuw’ (WB21). De kern van het rapport WB21 is dat water de ruimte moet krijgen, voordat het die ruimte zelf neemt. In het Waterbeleid voor de 21e eeuw worden twee principes (drietrapsstrategieën) voor duurzaam waterbeheer geïntroduceerd:

Centraal in de Waterwet staat een integraal waterbeheer op basis van de ‘watersysteembenadering’. Deze benadering gaat uit van het geheel van relaties binnen watersystemen. Denk hierbij aan de relaties tussen waterkwaliteit, -kwantiteit, oppervlakte- en grondwater, maar ook aan de samenhang tussen water, grondgebruik en watergebruikers. Het doel van de Waterwet is het integreren van acht bestaande wetten voor waterbeheer. Door middel van één watervergunning regelt de wet het beheer van oppervlaktewater en grondwater en de juridische implementatie van Europese richtlijnen, waaronder de Kaderrichtlijn Water. Via de Waterwet gelden verschillende algemene regels. Niet alles is onder algemene regels te vangen en daarom is er de integrale watervergunning. In deze integrale watervergunning zijn zes vergunningen uit eerdere wetten (inclusief keurvergunning) opgegaan in één aparte watervergunning.

 

           

In het plangebied zijn geen planologisch relevante kabels en leidingen zoals rioolpersleidingen of hoofdwatertransportleidingen gelegen. Er bevinden zich ook geen hoogspanningsverbindingen in de omgeving van het plangebied.

 

Ten noorden van het plangebied is een gasleiding gelegen. Ter plaatse van deze leiding en binnen het beschermingsgebied daarvan zal het vergrote bouwvlak zich niet bevinden. Er zullen dan ook geen bodemingrepen plaatsvinden die de ondergrondse leiding zouden kunnen schaden.

 

Hiermee vormt het aspect leidingen geen belemmering voor de realisatie van de voorgenomen ontwikkeling.